Większość osób prowadzących własne działalności gospodarcze należy do grona podatników VAT, czyli przedsiębiorców regularnie opłacających wyznaczone przez władze składki. Każdy z nich, decydując się na zostanie podatnikiem, automatycznie zostaje zobowiązany do wystawiania faktur w przypadku nawiązywania współpracy z innymi firmami. W teorii zasada ta przestaje obowiązywać w momencie, gdy przedsiębiorca sprzedaje produkt osobie prywatnej. Tylko teoretycznie, ponieważ istnieje coś takiego jak faktura na żądanie. W pewnych przypadkach osobie fizycznej też zatem należy ją wystawić – w przeciwnym wypadku dojdzie do złamania prawa i związanych z tym poważnych konsekwencji.
Według ogólnych przepisów w przypadku sprzedawania produktów bądź usług osobom fizycznym, należy cały proces przeprowadzić z pomocą zarejestrowanej kasy fiskalnej. Jeżeli z jakiegoś powodu przedsiębiorca nie używa kas, powinien bezwzględnie prowadzić księgi przychodów bezrachunkowych. W teorii faktury nie są w takich przypadkach niezbędne, ale czasem klient sam ich sobie życzy. A co zrobić w takiej sytuacji? Pierwszy ruch należy do usługobiorcy. Klient musi sam ubiegać się o faktury na żądanie nabywcy, bo w przeciwnym wypadku nikt z własnej woli mu ich nie wystawi. Taka prośba powinna zostać wysunięta już w momencie realizowania transakcji. Bywa jednak i tak, że klient zapomni o swoim planowanym żądaniu i zacznie domagać się faktury już po zakupie. A czy wolno mu to zrobić? Według przepisów – jak najbardziej. W ustawie o Vat istnieje bowiem zapis mówiący o tym, że każdy klient ma prawo ubiegać się o wystawienie faktury na żądanie w terminie do trzech miesięcy po przeprowadzonej transakcji. Później staje się to już niemożliwe.
Wystawianie faktury tylko na żądanie nabywców nieraz wzbudza spore kontrowersje wśród przedsiębiorców, którzy nie lubią marnować czasu na załatwianie dodatkowych spraw. Niestety – należy to do ich obowiązków. Nie można więc zbagatelizować prawa umożliwiającego klientom ubieganie się o faktury na żądanie.
